ନମସ୍କାର ମୁଁ ବିକାଶ, ରେଲୱେରେ ଇଞ୍ଜିନିଅର ଭାବେ ଚାକିରୀ କରେ, କାହାଣୀ ସେତେବେଳର ଯେତେବେଳେ ମୁଁ କୋରାପୁଟରେ ଥିଲି, ମୋର ବୟସ ସେତେବେଳେ 38, ଆଉ ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ଲିପ୍ସାର ବୟସ ସେତେବେଳେ 34 ହେବ… ଗୋଟେ ପୁଅ ଯେକି ଭୁବନେଶ୍ୱର ସୈନିକ ସ୍କୁଲରେ ପଢେ…ଲିପ୍ସାକୁ ଯେତେବେଳେ 24 ବର୍ଷ ସେତେବେଳେ ସିଜରିନ ହେଇ ପୁଅ ଜନ୍ମ ହେଇଥିଲା… ଲିପ୍ସା ଦେଖିବାକୁ ଖୁବ ସୁନ୍ଦର… ଗୋରା ଦେହ… ଉଚତା 5ଫୁଟ 3ଇଞ୍ଚ… ଛାତି 36, ଅଣ୍ଟା 26, ଆଉ 36 ଇଞ୍ଚର ଓସାରିଆ ଗାଣ୍ଡି…
ସେ ନିଜକୁ ପୁରା ମେଣ୍ଟେନ କରି ରଖେ, ସକାଳୁ ଯୋଗ କରିବା, ସନ୍ଧ୍ୟାରେ କଲୋନୀ ମାଇକିନାଙ୍କ ସହ ବାକିଙ୍ଗ କରିବା ଏବଂ ଖାଦ୍ୟ ପ୍ରତି ଧ୍ୟାନ ଦେବା… ଆମେ ପାଖାପାଖି 8 ବର୍ଷ ହେଲା ଏଠାରେ ରହିଲୁନି… ଲିପ୍ସା ସବୁବେଳେ ନିଜକୁ ପୁରା ସଜେଇ ରଖିଥାଏ, ନିଜର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ମେଣ୍ଟନ କରେ…
ସତକହିବାକୁ ଗଲେ ସେ ଯେମିତି ସୁନ୍ଦର, ସେମିତି ସେକ୍ସି ବି… ସବୁବେଳେ ମେକପ ନେବା, ବିଆରୁ ବାଳକୁ ବାକ୍ସଇଂ କରିବା, ହାତରେ ମେହେନ୍ଦି, ଓଠରେ ଲିପିସ୍ଟିକ ଲଗାଇବା…ଏସବୁ ଦେଖିଲେ କଲୋନୀର ଅଧାରୁ ଅଧିକ ଟୋକା ତାକୁ ଗେହିଁବାକୁ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖନ୍ତି… ଆମ ଦୁଇଜଣଙ୍କ ସେକ୍ସ ଲାଇଫ ବି ବହୁତ ଏଞ୍ଜାବଲଥାଏ, ମୁଁ ବି ତାକୁ ରୀତିମତ ଗିହେ, ସେବି ବିଭିନ୍ନ ପୋସିସନରେ ମୋ ପାଖରୁ ଗିହା ଖାଏ…
ଏବେ ଅସଲ କାହାଣୀକୁ ଆସୁଛି… କେମିତି କଲୋନୀର ଗୋଟେ ପିଲା ଲିପ୍ସାକୁ ରୀତିମତ ଗେହିଲା ସେ ବିଷୟରେ କହୁଛି… ସେତେବେଳେ ଜୁନ ମାସ ଥାଏ, ମୋତେ ସକାଳ ହୀରାଖଣ୍ଡ ଏକ୍ସପ୍ରେସରେ ଡିଉଟିରେ ଜଗଦଳପୁର ଯିବାର ଥିଲା… ହୀରାଖଣ୍ଡ ଯିବାର ସମୟ ସକାଳ 8:45…ଆମ ସୁପରଭାଇଜର ମାନଙ୍କ କ୍ୱାଟର ମେନ ରୋଡର ସାଇଟରେ ଛାଡି ଛାଡିଥାଏ… ଭିତରକୁ ଅନ୍ୟ ସବୁ କ୍ୱାଟର, ମୋ ପାଖ କ୍ୱାଟରରେ ଜଣେ ତେଲୁଗୁ ଲୋକ ରହନ୍ତି, ପରିବାର ବିଶାଖାପାଟନମରେ ଥିବାରୁ ଅଧିକାଂଶ ଦିନ ପ୍ରାୟ ରୁହନ୍ତି ନାହିଁ…
ଏବେ କାହାଣୀ… ଯେହେତୁ ମୁଁ ସକାଳୁ ଯିବି, ଲିପ୍ସା କହିଲା ତାର ମନ୍ଦିରରେ ପୂଜା ଅଛି, ମୁଁ କହିଲି ହଉ ମୁଁ ତତେ ମନ୍ଦିରରେ ଛାଡି ଯିବି ତୁ ଅଟୋରେ ପଳେଇ ଆସିବୁ ଏବଂ ରାତି 9ଟା ଟ୍ରେନରେ ମୁଁ ଆସିବି…, ସକାଳୁ ଉଠିଲା ବେଳକୁ ପାଗ ମେଘୁଆ କରିଥାଏ… କାରଣ ଜୁନ ଜୁଲାଇରେ କୋରାପୁଟରେ ବର୍ଷା ହୁଏ, ମୁଁ ଉଠିବା ବେଳକୁ ଲିପ୍ସା ପୁରା ରେଡି ହେଉଛି… ଦୁଇ ହାତରେ ତ ମେହେନ୍ଦି ରାତିରୁ ଲଗାଇ ସାରିଥିଲା, ପୁରା ନାଲି ଶାଢ଼ୀ ସହ ମେଚିଙ୍ଗ ସାୟା ଡିଜାଇନ ବ୍ଲାଉଜ… ହାତରେ ମେଞ୍ଚେ ମେଞ୍ଚେ ଚୁଡ଼ି, ଓଠରେ ନାଲି ଡିପ କଲର ଲିପିସ୍ଟିକ… ବେକରେ ମେଚିଙ୍ଗ ମାଳି, କାନରେ ଲମ୍ବା କାନଫୁଲ… ମୁଣ୍ଡରେ ଖୋସା କରି ସେଥିରେ ମଲ୍ଲୀ ଗଜରା ଲଗାଇଥିଲା… ସତରେ ପୁରା କାମଦେବୀ ରତି ଭଳି ଦେଖାଯାଉଥିଲା…
ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ତାକୁ ପଛପଟୁ କୁଣ୍ଢେଇଲି… ସେ ନାଇଁ ନାଇଁ ମୁଁ ମନ୍ଦିର ଯିବି, ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଆସିଲେ…. କହିଲା, ମୁଁ ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି, ରେଡି ହେଇ ତାକୁ ମନ୍ଦିରରେ ଛାଡି ଷ୍ଟେସନ ଗଲାରୁ ଜାଣିଲି ଆଜି ଟ୍ରେନ ଜଗଦଳପୁର ଯିବନାହିଁ, କାରଣ ମଝିରେ ବୁଲଡଜର ପଡିଛି, ମୁଁ ମନେ ମନେ ଭାବିଲି ଆଜି ଲିପ୍ସାକୁ ଗୋଟେ ଜୋରଦାରିଆ surprise ଦେଇ ଭଲକି ଗେହିବି, ତେଣୁ ବାଇକକୁ ଅଫିସରେ ରଖି ମୁଁ ଚାଲିଚାଲି କ୍ୱାଟରକୁ ଆସିଲି, ଏବଂ ସାମ୍ନା ଗ୍ରିଲର ଚାବି (ମୋ ପାଖରେ ବି duplicate ଚାବିଥାଏ) ଖୋଲି ମୋ ଜୋତାକୁ ଲୁଚାଇ ଯାଇ ଭିତର ରୁମରେ ଅପେକ୍ଷା କଲି…
ମୁଁ – କହିଦିଅ ମୋର type 4 କ୍ୱାଟର, ତେଣୁ ଟିକେ ବଡ, ୟା ଭିତରେ ବର୍ଷା ଟିକେ ଟିକେ ପକେଇବା ଆରମ୍ଭ କଲାଣି, ପାଖାପାଖି 10ରେ ଟିକେ ଜୋର ବର୍ଷା ଆରମ୍ଭ ହେଲା, ମୁଁ ଝରକାର ଦେଖିବାବେଳକୁ ଲିପ୍ସା ଗୋଟେ କାହା ବାଇକ ପଛରେ ବସି ଆସୁଛି, ଆଉ ସେ ପାଖ କ୍ୱାଟର ର ପଣସ ଗଛ ତଳେ ବାଇକ ରଖୁରଖୁ… ଲିପ୍ସା ଗେଟ ଖୋଲି ଭିତରକୁ ଆସୁ ଆସୁ
ଲିପ୍ସା -ଶୀଘ୍ର ପଳେଇ ଆସ, ବର୍ଷା ଜୋର ପକାଇଲା…
ଏତିକି କହି ଲିପ୍ସା ଆସି ଗ୍ରିଲର ଚାବି ଖୋଲି ପଶିଲା… ଆଉ ତା ପଛା ପଛା ରାଜୁ ଯେକି କଲୋନୀରେ କେବୁଲ କନେକ୍ସନ ଦେଇଛି ସେ ଘର ଭିତରକୁ ପଶିଆସିଲା, ମୁଁ ବି ଚୁପଚାପ ରହି କଣ ହେଉଛି ଦେଖୁଥାଏ… ରାଜୁ ବିଷୟରେ ଟିକେ କହିଦିଏ… ସମସ୍ତେ କହନ୍ତି ସେ ପୁରା ବାଳୁଙ୍ଗା, କଲୋନୀର ଅଧାରୁ ଅଧିକ ସବୁ ବୟସର ମାଇକିନାଙ୍କୁ ସେ ଯେମିତି ହେଉ ପଟେଇକି କରିଛି… ଆଉକୁଆଡେ ସେ କରିବାରେ ଏତେ ମାହିର ଯେ କଲୋନୀର କେହିକେହି ମାଇକିନା ତା ପାଖରୁ ଗିହା ଖାଇବାକୁ ନିଜେନିଜେ ରାଜି ହେଇଯାନ୍ତି. ମୁଁ ବି ଭାବିଲି ଦେଖିବା ଲିପ୍ସା ଆଜି କଣ କରୁଛି… ବାହାରେ ବର୍ଷା ଜୋରରେ ଆରମ୍ଭ ହେଇଯାଇଥାଏ… ଲିପ୍ସା ଭିତରୁ ତାୱେଲ ଆଣି ରାଜୁକୁ ଦେଲା, ଏବଂ ତାକୁ ବସିବାକୁ କହିଲା… ଲିପ୍ସା ନିଜେ ପାଳଙ୍କରେ ବସିଲା,
ଲିପ୍ସା -ଯାହାହେଉ ତମେ ମିଳିଗଲ, ନହଲେ ଅଟୋ ପାଇଁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲେ ପୁରା ଓଦା ହେଇଯାଇଥାନ୍ତି.
ରାଜୁ -ସାର କୋଉଠି,
ଲିପ୍ସା -ସେ ଜଗଦଳପୁର ଗଲେ, ରାତିରେ ଆସିବେ… ଲାଗୁଛି ଏ ବର୍ଷା ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଛାଡିବନି.
ରାଜୁ ଖାଲି ଲିପ୍ସାକୁ ଉପର ତଳ ଦେଖୁଥାଏ.
ଲିପ୍ସା -ବସ, ମୁଁ ଚା ବନାଉଛି, ପିଇବା..
ରାଜୁ -ନାଇଁ ଭାଉଜ ମୁଁ ଚା ପିଏନି.
ଲିପ୍ସା -ତାହାଲେ କଫି ବନାଉଛି…
ରାଜୁ -ନାଇଁ ମୁଁ କଫି ବି ପିଏନି
ଲିପ୍ସା ଟିକେ ମୁଚୁକି ହସି… ଆଉ ତାହାଲେ କଣ ପିଇବ…
ରାଜୁ -ଯାହା ପିଇବି ତମେ କଣ ଦେବ????
ଲିପ୍ସା -କଣ ପିଇବ କହୁନ, ଥିଲେ ନିଶ୍ଚୟ ଦେବି…
ରାଜୁ -ତାମପାଖରେ ତ ଅଛି ନିଶ୍ଚୟ…, ହେଲେ ତମେ ଦେଲେ ସିନା…
ଲିପ୍ସା -ଆରେ କହୁନ ନିଶ୍ଚୟ ଦେବି….
ରାଜୁ -କହିବି, ହେଲେ ଆଜି ପୂଜା… ତମେ ଆଗ ଶପଥ କର… ଦେବ ବୋଲି, ତାପରେ କହିବି.
ଲିପ୍ସା -ହଉ ହେଲା ବାବା ଶପଥ କରି କହୁଛି, ଥିଲେ ନିଶ୍ଚୟ ଦେବି… ଏବେ କୁହ
ରାଜୁ -ମୁଁ.. ମୁଁ ଦୁଦୁ ପିଇବି..
ଲିପ୍ସା -ଆରେ ଏଇକଥା, ରୁହ ଫ୍ରିଜରେ ଅଛି ଗରମ କରି ଦେଉଛି..
ରାଜୁ -ନାଁ ନାଁ, ସେ ଦୁଦୁ ନୁହଁ… ଲିପ୍ସାର ଛାତି ଆଡକୁ ଇସାରା କରି, ତମ ଦୁଦୁ… (ମୁଁ ରାଜୁର ଉଦ୍ୟେଶ ବୁଝି ସାରିଥିଲି… ମୁଁ ବି ଚୁପଚାପ ଦେଖୁଥିଲି ଦେଖିବା ମୋ ସତୀ ସାବିତ୍ରୀ ମାଇକିନା କେମିତି ପର ପୁରୁଷ ପାଖରୁ ଗିଁହା ଖାଉଛି )
ଲିପ୍ସା ଟିକେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲା ଭଳି… ମା ତମେ କେତେ ଦୁଷ୍ଟ…, ନାଁ ବାବା କିଏ ଜାଣିଲେ ବହୁତ ଅସୁବିଧା…,
ରାଜୁ -ଭାଉଜ ତମେ ଶପଥ କରିଛ…
ଲିପ୍ସା -ହଁ ଯେ ହେଲେ କିଏ ଜାଣିଲେ ବହୁତ ଅସୁବିଧା….
ରାଜୁ ଲିପ୍ସା କଥାରୁ ଅନୁମାନ କରିନେଲା ଯେ ଲିପ୍ସା ରାଜିହେଇଯିବ, ହେଲେ ଟିକେ ଡ଼ରୁଛି…
ରାଜୁ -ଦେଖ ଭାଉଜ… ଏତେ ଜୋର ବର୍ଷା ହେଉଛି…, ରାସ୍ତାରେ ଗୋଟେ କେହି ଯିବାଆସିବା କରୁନାହାନ୍ତି, କିଏ କାହିଁକି ଏବେଳରେ ଆସିବ?? ତା ଛଡା ମୁଁ ବାଇକ ବି ସେ କ୍ଵାଟର ସାମ୍ନାରେ ରଖିଛି…ପ୍ଲିଜ଼ ଭାଉଜ ରାଜିହେଜନା…
ରାଜୁ କଥା ଶୁଣି ଲିପ୍ସା ଟିକେ ଭାବି ବାହାର ଜାଫ୍ରିକୁ ଗଲ ଆଉ ଗ୍ରିଲରେ ଚାବି ପକାଇଲା… ତାପରେ ଝରକା ପର୍ଦାକୁ ଟାଣି କବାଟ ଆଉଜି ଦେଲା… ସେତେବେଳେକୁ ରାଜୁ ଆସି ପଲଙ୍କରେ ବସି ସାରିଥିଲା… ଲିପ୍ସା ଟିକେ ହସି ପ୍ରମିଜ କରିଛି ଯେତେବେଳେ, କଣ କରିବି, ହେଲେ ଯାହା ପ୍ରମିଜ କରିଛି ଯେମିତି ତା ଠୁ ଅଧିକ ନୁହଁ… ମୁଁ ଜାଣିଗଲି ଆଜି ରାଜୁ ଯେମିତି ହେଉ ଲିପ୍ସାକୁ ପୁରା ତା ରାଣ୍ଡି ବନେଇ ଗେହିକି ଛାଡିବ, ରାଜୁ ଯେମିତି ଖଟ ଧାରରେ ବସିଥାଏ ଲିପ୍ସା ତା ପାଖକୁ ଗଲା , ରାଜୁ ତାକୁ ଭିଡି ଧରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲା…ହେଲେ
ଲିପ୍ସା -ନା, ସେସବୁ କିଛି ନୁହଁ… କେବଳ ଦୁଦୁ ପିଇବ… ଏତିକି କହି ରାଜୁ ସାମ୍ନାରେ ଠିଆ ହେଲା… ହେଲେ ରାଜୁ ପୋଖତ ଖେଳାଳି, ତାକୁ ଭଲଭାବେ ଜଣା ମାଇକିନାକୁ କେମିତି ପଟେଇ ଗେହିବାକୁ ହେବ, … ରାଜୁ ପ୍ରଥମେ ଲିପ୍ସା ଶାଢ଼ୀକୁ ବେକରୁ ଖସାଇ ଦେଲା… ଏବେ ରାଜୁ ସାମ୍ନାରେ ବ୍ଲାଉଜ ଭିତରେ 36 ସାଇଜର ବଡ ବଡ ଦୁଧ ଦୁଇଟା ପୁରା ବାହାରକୁ ଆସିବାକୁ ବ୍ୟାକୁଳ ହେଇଥିଲା… ରାଜୁ ଯେମିତି ବା ଦୁଧକୁ ଚିପିଛି, ଲିପ୍ସା ତା ହାତକୁ ପିଟି, ନା ସେସବୁ ନୁହଁ… ଖାଲି ପିଇବାର, ରାଜୁ ତାହାଲେ ବ୍ଲାଉଜ ତମେ ଖୋଲ… ଲିପ୍ସା ନିଜେ ତା ବ୍ଲାଉଜର ସବୁ ବଟମ ଖୋଲିଦେଲା… ଭିତରେ ଜାଲି ନାଲି ବ୍ରାରେ ଲିପ୍ସା ଦୁଧର ପିଙ୍କ କଲର ଭୁଣ୍ଡି ପୁରା ବାରିହେଉଥିଲା…
ରାଜୁ କହିଲା, ଭାଉଜ ପୁରା କାଢ଼… ଲିପ୍ସା ପୁରା ବ୍ଲାଉଜ କାଢିଲା… ଆଉ ରାଜୁ ପଛଆଡକୁ ହାତ ନେଇ ଯେମିତି ବ୍ରା ହୁକ ଖୋଲିଛି, ଫଟ କିନା ଦୁଧ ଦୁଇଟି ବାହାରି ଆସିଲେ, ଏବେ ଆପଣ ମାନେ କଳ୍ପନା କରନ୍ତୁ ଲିପ୍ସା ପୁରା ଉପରୁ ଅଣ୍ଟା ଯାଏ ପୁରା ଖାଲି, ବେକରେ ମାଳି, ମୁଣ୍ଡରେ ମଲ୍ଲୀ ଗଜରା, ସତରେ ପୁରା କାମଦେବୀ ରତି ଲାଗୁଥିଲା… ରାଜୁ କିଛି ନକରି ଖାଲି ଲିପ୍ସାର ଗୋରା ତକତକ 36 ସାଇଜର ଦୁଧ ଦୁଇଟାକୁ ଦେଖୁଥିଲା, ସେତେବେଳେ ଲିପ୍ସା ତାଆଖି ବୁଝି ଚୁପଚାପ ଛିଡା ହେଇଥିଲା, ଏମିତି ପାଞ୍ଚ ମିନିଟ ଯାଏ ରାଜୁ ଯେମିତି କିଛି ନକଲା, ଲିପ୍ସା ଆଖି ଖୋଲି, ପଚାରିଲା-ଆରେ କଣ ଦେଖୁଛ, ଶୀଘ୍ର ପିଅ…
ରାଜୁ -ଭାଉଜ, ଦୁଇଟା ଦୁଧ ଏତେ ସୁନ୍ଦର ହେଇଛି ଯେ, ଭାବୁଛି, କୋଉଟାକୁ ଆଗ ପିଇବି???
କ୍ରମଶଃ….